Legenda

Oryginalny styl, oryginalne składniki

Grodziskie to jedyny polski styl piwa – to piwo, które narodziło się w naszym kraju. To polski wkład w historię i rozwój piwowarstwa na świecie.

Tradycyjnie oryginalne Piwo Grodziskie było warzone tylko w jednym miejscu - w Grodzisku Wielkopolskim. Warzone zgodnie z grodziską recepturą: na wodzie z Grodziska, grodziskich drożdżach i słodzie pszenicznym dymionym drewnem dębowym.

Zwane niegdyś „polskim szampanem wśród piw”, ze względu na wysokie wysycenie naturalnym CO2, dzięki powtórnej fermentacji piwa w butelce, jego perlistość oraz wyjątkowy smak.

Grodziska woda

od wieków jej właściwościom przypisuje się unikalny smak piwa z Grodziska Wielkopolskiego. Skład mineralny wody grodziskiej idealnie wydobywa goryczkę w piwie i przyczynia się do kształtowania jego pełni smakowej.

Słód pszeniczny dymiony

specjalnie przygotowywany słód pszeniczny - ułożony na siatkach i powoli suszony dymem drewna dębowego. Ta rzemieślnicza i pracochłonna metoda suszenia nadaje naszemu słodowi szlachetnego, dymionego charakteru.

Grodziskie drożdże

to sekretny składnik, który był przez lata utrzymywany przez piwowarów, z myślą o odrodzeniu grodziskiego stylu piwa. To specjalny szczep drożdży górnej fermentacji używany wyłącznie do fermentacji piwa grodziskiego. Do fermentacji naszego piwa używamy oryginalnych drożdży grodziskich, które są „prawnukami” drożdży używanych przez wieki do warzenia tego wyjątkowego piwa.

Polski chmiel

aromatyczny chmiel Tomyski, który idealnie komponuje się z dymionym słodem i przywołuje najlepsze wspomnienia o piwie z Grodziska Wielkopolskiego.

Historyczne plakaty

Źródło materiałów: Biblioteka Miejsca w Grodzisku Wlkp, organizacja GMM, kolekcja M. Bochyński

Narodziny legendy

Piwo Grodziskie to jedno z najstarszych piw w Europie. Jego nazwa pochodzi od miejscowości Grodzisk Wielkopolski, gdzie się narodziło. To jedyny polski styl piwa zwanym również przez wielu piwowarów „dumą polskiego piwowarstwa”. Początki warzenia piwa na terenach Grodziska Wielkopolskiego to czasy średniowiecza. Uważa się, że to początek XIV wieku, a według tradycji przyjmuje się 1301 rok. Początkowo trunek ten był warzony na swoje potrzeby przez bogatych obywateli, którzy posiadali własną mielcarnię zwaną „braseatorium”.

Piwowarska elita

Wiek XVII i XVIII to rozkwit piwowarstwa grodziskiego, warzenia tego trunku na dużą jak na ówczesne czasy skalę. Piwowarzy świadomi wyjątkowości miejscowego piwa niebywale dbali o jego jakość. Wskazują na to zapisy w najstarszym zachowanym grodziskim statucie piwowarskim z 1601. Dokument regulował zasady produkcji i chronił wysoką jakość piwa. Piwo było trudne i stosunkowo drogie w produkcji, darzono je wielką estymą. Po uwarzeniu piwa grodziskiego próbował go burmistrz i rajcy, a każda beczka trunku z Grodziska była oznaczona specjalną pieczęcią gwarantującą jego oryginalność. Za złamanie tych zasad groziły surowe kary. Wstąpienie do cechy grodziskich mielcarzy było możliwe tylko dla nielicznych czeladników. Opłaty dla chcących wstąpić do cechu grodziskich napływowych mielcarzy było najwyższe w całej Wielkopolsce i wyniosły 600 guldenów, podczas, gdyż najszacowniejsze cechy poznańskie żądały 100 guldenów opłaty.

Renoma piwa

Oryginalne piwo z Grodziska Wielkopolskiego w XVIII wieku było już sławne w całej Wielkopolsce, a również poza jej granicami i zaczęto je eksportować do państw ościennych. Trunek cieszył się tak dużym uznaniem, że magistrat Poznania sprowadzał i sprzedawał prawie wyłącznie piwo grodziskie, a urzędnicy dostawali je jako nagrodę za dobre wypełnianie obowiązków. Piwo Grodziskie zaliczało się do drogich piw, było dwa razy droższe niż ówcześnie sprzedawane inne złote trunki. Każdy szanujący się mieszczanin, czy szlachcic chciał mieć w swym domu Piwo Grodziskie. Było uważane za symbol statusu, a właściciel częstujący Piwem Grodziskim za niezwykle hojnego. W okresie międzywojennym piwo grodziskie było eksportowane do 37 krajów, w tym Chin i USA, państw afrykańskich. Piwo wspaniale gasiło pragnienie i równocześnie nie upajało.

Polska stolica piwowarstwa

Przez wieki Grodzisk Wielkopolski stał się największym ośrodkiem piwowarstwa na polskich ziemiach, a Piwo Grodziskie zyskało ogromną renomę za granicą, nieporównywalną dotąd do żadnego innego piwa warzonego w Polsce. Grodzisk Wielkopolski zyskał miano „polskiej stolicy piwa”, to tu funkcjonowały najlepsze szkoły piwowarstwa, w których wykładali wybitni specjaliści. To tu od lat niezmiennie odbywało się Grodziskie Piwobranie.

Schyłek legendy i jej odrodzenie po latach

Po 1945 r. zakłady upaństwowiono. W skutek problemów własnościowych i ekonomicznych browarów ostatnią warkę piwa grodziskiego uwarzono w 1994 roku. Teraz, po ponad 20 latach przerwy, legendarne piwo wróciło na sklepowe półki dzięki Browarowi w Grodzisku Wielkopolskim!

Skarb polskiego piwowarstwa

Grodziskie to jedyny polski styl piwa – nasz wkład w historię i rozwój piwowarstwa. Zwane niegdyś „szampanem wśród piw”, ze względu na wyjątkowy smak i wysoką jakość. Wymienione w przewodniku po najlepszych piwach świata autorstwa Michaela Jacksona – zwanego „papieżem piwowarstwa”. Źródła: Hilary Majkowski „Grodzisk Wielkopolski. Przeszłość - Zabytki - Ludzie”, Wydawnictwo Stefana Dippla w Poznaniu, 1938 Jerzy Chrzanowski „Zarys Historii Piwa Grodziskiego” Dariusz Matuszewski cykl artykułów „Z historii Piwa Grodziskiego”, Gazeta Grodziska Powiatowa

Piwobranie

Grodziski Konkurs Piw Domowych